[Orpg] Jacintha & Tessa

Merel :

Ik werd wakker van geklop.
Ik lag op mijn buik met de deken net boven mijn heupen.
Opeens zag ik Ivon naast het bed staan.
"Goedemorgen schoonheid"zei die met een glimlach.
Ik lachte terug. Zonder dat het me besefte dat ik in zijn bed lag.
Ik keek wat rond en merkte toen pas dat ik dus niet in mijn kamer was.
"Heb ik hier geslapen?"zei ik geschrokken.
Ivon knikte.
Ik gooide opeens mijn dekens van me af en zag dat ik me jurk nog aan had.

"wie stond er voor de deur."zei ik opeens geschrokken.
"Olivia." zei hij kalm.
"Olivia !! , wat als ze wat heeft gemerkt wat als.."

Ivon ging voor me staan en sloeg zijn armen om me heen.
"Maak je niet zo druk ze heeft niks gemerkt , en wat nog."
Ik keek hem aan en schoot in de lach . "Je hebt gelijk."
"Ik ga even naar mijn kamer om me op te frissen en om me om te kleden." zei ik weer rustig.
Ivon knikte ."Ik zie je bij het ontbijt."

Hij ga me een kus.
Ivon wou me netjes zoals een heer zou doen de deur openhouden zodat ik netjes uit zijn kamer kon lopen.

Opeens net toen die de deur opendeed.
zag ik Olivia en Edward uit de kamer komen.

Olivia staarde me aan en Edward staarde naar Ivon.
Mijn haar zag er wilderig uit en Ivon stond daar met zijn blouse open, zodat je zijn borstkas en buik zag.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk even naar Merel en kan nog net mijn gelach inhouden 'Merel toch' vorm ik met mijn mond naar haar.
Om dit te verbreken zei ik tegen Edward '' kom op anders missen we de zonsopgang ''
Ik pak zijn hand vast en trek hem mee, hij kijkt me verbaasd aan.
Als we een stukje verder zijn laat ik zijn hand weer los.
We lopen het paleis uit Merel zou toch niet ? Nee .. dacht ik nog even.
Ik tilde mijn rokken wat op en begon te rennen '' mevrouw Newton wat gaat u doen ? '' roept Edward dan.
Ik stop even en draai me om '' kom op slak '' roep ik dan naar hem, ik sla spontaan mijn hand voor mijn mond noemde ik hem nou echt slak ?
Edward begon even te lachen, waardoor ik ook even moest lachen.
'' Kijk uit hoor anders eet de slak je straks op '' zegt hij dan, hij begint te rennen.
Ik slaak even een gil en grijp dan snel mijn rokken weer vast.
Ik zet het op een rennen, ook dat had ik van Merel geleerd.
Na een stuk rennen kom ik weer uit op de plaats waar we de zonsopgang nog wat konden zien.
Ik stop met rennen en laat mijn rokken los, ik kijk naar de zon prachtig..
Opeens word ik vast gegrepen en rondgedraaid '' de slak gaat u nu opeten mevrouw Newton, eindelijk kan hij wraak nemen '' zegt Edward dan.
Ik begin te gillen '' nee laat me los, ik geef me over .. alstublieft meneer de slak '' zeg ik dan.
Edward zet me weer neer, ik strijk mijn rok even glad '' danku '' zeg ik dan even lachend.
'' Mevrouw Newton, mag ik zeggen dat u werkelijk waar heel hard kan rennen '' zegt hij dan.
Ik giechel wat '' van Merel geleerd '' zeg ik dan.
Edward kijkt me aan met een glimlach, hij zet een stap dichterbij en veegt een krul uit mijn gezicht.
Diep kijkt hij me in mijn ogen aan, snel wend ik mijn blik af '' laten we het laatste deel van de zonsopgang bekijken '' zeg ik dan.
We gaan samen weer op de rots zitten en bekijken het laatste deel van de zonsopgang.
'' U had gelijk mevrouw Newton, het is spectaculair '' zegt hij dan.
Ik kijk met een glimlach naar de zon, opeens legt Edward voorzichtig zijn hand op mijn hand terwijl hij naar de zon kijkt.
Ik laat het gewoon toe, Edward was niet langer de rokkenjagende kwal ... dat was hij nooit geweest ik was alleen te blind om het te zien.
Als de zon hoog aan de hemel staat zeg ik '' laten we terug richting het pa .. je huis gaan , straks zijn we te laat voor het ontbijt ''
Edward lacht even geamuseerd '' dat lijkt mij een slim plan mevrouw Newton '' zegt hij dan.
We staan op, Edward laat mijn hand maar los.
Wat voelt dat opeens leeg aan .. wat denk ik nu ?! Ik schrok even van mijn eigen gedache ik moet echt met Merel praten zo ! dacht ik nog.
We lopen samen door, het is even stil.
'' Edward, het spijt me dat ik je eerst behandelde alsof .... alsof ... alsof je een kwal was '' zeg ik dan.
Hij kijkt me even aan '' je excuses zijn meer dan ervaart '' zegt hij dan met een glimlach, ik glimlach terug.
Opeens glijd Edward uit in de modder, hij zit helemaal onder.
Eerst kijk ik met grote ogen en dan barst ik in lachen uit '' u bent net zo onhandig als mij '' zeg ik dan al lachend.
Ook Edward barst in lachen uit , hij probeert overeind te komen maar hij glijd nog een paar keer uit waardoor hij nog meer onder de modder komt te zitten.
'' Laat me u helpen '' zeg ik dan nog wat giechelend.
Ik steek mijn hand uit, Edward pakt hem vast.
Ik trek hem overeind, hij zit echt helemaal onder de modder.
Ik sla mijn hand voor mijn mond en lach nog wat.
'' Mevrouw Newton, er zit geloof ik wat op uw gezicht '' zegt hij dan.
'' Waar ? '' vraag ik dan verbaasd.
Edward steekt zijn hand uit en wrijft dan mijn gezicht onder '' daar '' zegt hij dan lachend.
'' Prins Edward toch, dat doet u toch niet bij een dame '' zeg ik dan lachend.
Ik pak wat modder en maak er een modderbal van, ik gooi het tegen het gezicht van Edward en ren dan weg.
Uiteindelijk komen we bij de voorkant van het paleis terecht.
We doen net alsof er niets gebeurd is als de deur open gaat, de dienstmeid kijkt ons met grote ogen aan.
Ik maak een reverence en loop dan rustig door.
Ook Edward loopt rustig door.
Ik zie dat alweer iedereen aan het ontbijt zit , ik lach zachtjes '' toch te laat '' zeg ik dan zacht.
Edward haalt zijn schouders op '' na u '' zegt hij dan.
'' Je wilt met dat modder naar binnen gaan ? '' zeg ik dan verbaasd.
'' Waarom niet ? '' zegt Edward dan.
Ik lach weer even zacht en loop dan naar binnen '' jongedame ! Wa.. '' roept mijn vader dan al, maar als Edward dan gelijk achter mij aan naar binnen toe komt is hij gelijk stil.
Zijn ouders kijken hem verbaasd aan net alsof ze Edward niet kende, samen beginnen ze te lachen.
Rustig ga ik op mijn plaats tegenover Edward zitten.
Merel kijkt me even aan '' modder ? '' fluistert ze dan.
'' Komt zo wel '' fluister ik dan terug, Merel lacht ook even zacht.
Ik kijk Edward even aan die gelijk weer in lachen uitbarst.
Ivon , Edward zijn ouders en zijn grootmoeder kijken hem verbaasd aan met grote ogen zou hij nooit eerder gelachen hebben ? denk ik dan.
Edward zijn moeder kijkt me dan aan en glimlacht breed naar me.
Ook Ivon kijkt verbaasd naar me en vervolgens volgen de koning en de grootmoeder ook nog.
Ik weet even niet waar ik moet kijken.

Uiteindelijk zijn we klaar met eten, we staan op van tafel.
Gelijk word ik naar boven meegesleurd door Merel.
" Vertel ! " zegt ze dan.
Ik kijk haar aan " leg jij eerst jezelf maar eens uit jongedame " zeg ik dan met een strenge stem en serieuze blik.
Merel kijkt me aan met grote ogen en dan barst ik even in lachen uit.

Merel :

"hmm wat moet ik precies uitleggen , welk deel ?"
We stonden in mijn kamer en pakte een speld en stak mijn haar op wat ik anders nooit deed.
"Merel wat is er nou met je je doet zo anders?" giechelde Olivia.

Opeens vertrok dat gezicht en keek ze serieus naar me "Je hebt toch niet.."
"Nee, natuurlijk niet." Olivia zuchtte "Gelukkig.
maar wat deed je dan in zijn kamer?"

Ik lachte en zag het blote bovenlijf van Ivon weer voor me en begon te blozen.
Ik zuchtte en ging op me bed zitten, Olivia ging naast me zitten.

"Olivia ik denk dat ik verliefd ben."
Ik zuchtte nogmaals en vertelde Olivia alles , van de kus en wat we allemaal tegen de regels in hadden gedaan.
Ik stond weer op en keek weer in de spiegel en deed de laatste pluk goed je zag wat pijpen krullen langs mijn gezicht.

ik ging met mijn handen langs mijn hals.
"Olivia , wat moeten we toch doen ?"

Olivia keek me verbaasd aan en begon opeens te lachen.
"Een wijze vriendin van me zei eens tegen me dat ik me hart moest volgen."

Ik begon ook te lachen.
"ja die vriendin is wel wijs."

Maar opeens zag ik Edward weer voor me onder de Modder.
"Hmmm Olivia , Hoe zit dat nu toch met die modder ?"

Olivia Elaine Newton

Ik giechel nog wat en antwoord dan '' nou, we liepen terug en Edward gleed uit, ik hielp hem - na hem uitgelachen te hebben - overeind, toen zei hij dat er wat op mijn gezicht zat dus ik vroeg waar .. en toen werd mijn gezicht onder gesmeerd '' zeg ik dan.
Ik kijk even voor me uit '' ik wil graag nog even met je praten over gisteravond, en vannochtend .. '' zeg ik dan terwijl ik nog steeds wat voor me uit kijk.
Even sta ik op en pak een doekje, ik maak mijn gezicht schoon.

merel :

"Tuurlijk , kunnen we praten."

Ik pakte een kan en schonk er wat water in.
"Hier dat gaat makkelijker met schoonmaken"

Ik ging op het bed zitten.

Olivia Elaine Newton

Ik houd de kan vast en loop naar de vensterbank toe, ik ga zitten en zet dan de kan naast me neer.
Ik kijk Merel aan en vertel over alles wat er is gebeurd en waar ik mee zit.
Als laatste zeg ik nog '' zou hij nooit gelachen hebben omdat ze allemaal verbaasd keken ? ''

Merel :

"Olivia toch , als hij van je houd en blijkbaar dat ook laat merken en jij houd van hem wat is er dan toch mis ?"

Olivia keek me aan.
"ja ja ik weet het ik ben net zo."

Ik praten zo nog uren met Olivia en merkte aan haar dat haar keuze er niet makkelijker op ging worden.

Ik legde een hand op haar schouder.
"Olivia ik kan je niet helpen met dit probleem."
Ze keek me geschokt aan.

" Wie kan me daarmee dan wel helpen ?"
Ik keek haar diep in haar ogen aan.
"Je weet heel goed wie de enige is wie je met dit probleem kan helpen."

ze zuchtte .
"Olivia praat er met Edward over."

Olivia stond boos op.
"Je denkt toch niet dat dat .."
"dat wat ??"
Ik Gaf haar een knuffel.
"Ik wil alleen dat jij gelukkig word."

Ik deed mijn kamer deur open en ging de kamer uit en liet Olivia achter.
Er liep een traan over mijn wang .
Het deed zeer om zo streng tegen haar te zijn.

Ik schudde het even van me a e liep de gang over.
Ik kwam lang Ivons kamer en zag dat de deur open stond.
Ik zag dat Ivon op de vensterbank zat en een boek las.
Ik liep naar hem toe en ging voor hem zitten.

Ik keek naar hem hoe die las.
Hij las een stuk voor.

Ik luisterde aandachtig.
IK stond op en liep naar hem toe.
Ik pakte zijn boek en sloeg het dicht en legde het op een zij tafeltje.

"Ik hou van je."
Ik zag op dat moment dat ik het tegen hem zei een glimlach op zijn gezicht komen.

Ik ging bij hem zitten op de vensterbank hij hield mij vast.

We keken naar buiten.

Olivia Elaine Newton

Ik draai me de vensterbank op en kijk naar buiten, de lucht trekt dicht en alweer begint het te regenen.
Het regenseizoen is weer begonnen .. denk ik dan bij mezelf.
Ik sta op en pak mijn cape die inmiddels weer droog is, ik doe mijn capuchon op en trek mijn cape stevig om me heen.
Ik loop naar beneden en vervolgens naar buiten het trappetje af.
Ik zucht even en loop de regen dan in, ik laat mijn capuchon uiteindelijk maar zakken.
Ik laat de regen heerlijk op mijn gezicht kletteren, er rolt een traan over mijn wang.
'' Mevrouw Newton ? Wilt u soms kou vatten ? '' hoor ik dan achter me.
Ik schrik even, snel veeg ik de traan weg en kijk om.
Het is Edward, ik zucht even '' nee ik vat vast geen kou door de regen, u zag het gister dat ik ook geheel gezond terug kwam '' zeg ik dan.
'' En u ? '' vraag ik dan aan Edward.
Hij haalt zijn schouders op '' ik wou even naar u toe komen mevrouw Newton '' zegt hij dan.
'' Ik zal zo naar u terug komen, ik wil graag even alleen wandellen .. mijn excuses '' zeg ik dan.
Ik sta op het punt om me weer om te draaien als Edward zegt '' is er iets mis mevrouw Newton ? ''
Ik denk even na, ik kon hem toch moeilijk vertellen waar ik mee zat ? Of niet ? Straks zou ik hem weer teleurstellen ...
'' Mevrouw Newton ? '' zegt Edward dan, ik kijk op.
En zucht dan '' ik wil je wat vertellen Edward '' zeg ik dan.
Hij kijkt me zorgelijk aan, hij loopt naar me toe en samen wandellen we verder.
'' Het is ... Ik weet niet wat ik moet kiezen, ik wil mijn hart wel volgen maar ... als ik het accepteer dan moet ik mijn houding totaal aan gaan passen ... maar als ik het niet accepteer dan ben ik bang dat ... '' zeg ik dan, ik stop even met praten.
Edward kijkt me aan, hij luistert goed.
'' Ik je kwijt raak ... '' zeg ik dan zacht.
Ik kijk voor me uit.
'' Ik snap dat uw keuze moeilijk is, ik kan geen keuze voor u maken .. maar wat ik u wel kan zeggen, uw houding is prima .. ik denk dat veel mensen nog wat van u kunnen leren, het enigste wat ik niet zou doen is in modder naar binnen toe komen bij een bal, of een belangrijk diner '' zegt Edward dan, het laatste zegt hij met een glimlach.
Ik kijk voor me uit en maak dan ook een kleine lach.
'' Dankjewel Edward .. '' zeg ik dan.
'' Ik zal u nu even alleen laten mevrouw Newton '' zegt hij dan.
Ik knik en maak een reverence, dan loop ik door.
Diep denk ik na.

Merel :

Toen het begon te regenen stond ik op.
ik liep langs de kast vol met boeken.
"Wat zijn dit allemaal voor boeken ?"

Ivon stond ook op.
"Als prins he je vele plichten en dat is ook leren en studeren."

Hij pakte 1 van de boeken uit de kast.
"kijk dit is herbreeuws ."
Ik pakte het boek en sloeg de eerst bladzijden open ik zag een mooi sierlijke letter.

Ik ging er met mij vinger langs.
Ik legde het boek weer i de kast en bekeek de ruggen van de boeken.

Ivon ging achter me staan.
"Kom ik moet je wat laten zien." fluisterde die in mij oor.

Hij liep de kamer uit ik liep snel achter hem aan.

Olivia Elaine Newton

Ik loop een klein stukje door het bos heen.
Ik ontwijk wat takken en loop dan door, als ik wat hoor ritselen pak ik snel mijn rokken op en begin het bos uit te rennen.
Ik hoor geren achter me aan, niet al te ver weg zie ik Edward nog.
'' Edward ! '' roep ik dan zo hard ik kan.
Er word een hand voor mijn mond geslagen en degene probeert me mee te trekken.
Edward kijkt om '' bewaking ! '' hoor ik hem roepen.
Hij rent richting mij.
De man grijpt mijn arm vast en probeert me mee te trekken.
Ik steek mijn voet uit waardoor hij struikelt, snel haal ik mijn arm los en grijp zijn arm vast.
Ik draai zijn arm hard op zijn rug, hij begint te schelden.
Opeens word ik vanachter vastgegrepen, ik draai me om en sla met mijn vuist volop tegen de wang van Edward.
De man word opgepakt door de bewakers, ik sla mijn hand voor mijn mond.
'' Ooh Edward het spijt me zo erg '' zeg ik dan.
'' Het geeft niet, ik had je niet alleen moeten laten lopen in het bos '' zegt Edward dan.
'' Ik zal je wel even helpen, ik heb pas weer wat van Merel geleerd '' zeg ik dan.
Ik kijk nog even naar de wang van Edward die er behoorlijk pijnlijk uit ziet.
We lopen richting het paleis '' mevrouw Newton, u bent trouwens erg sterk .. en u kan heel hard slaan '' zegt hij dan.
'' Duizendmaal mijn excuses '' zeg ik dan terwijl ik een beetje rood word.
'' Je hoeft je excuses niet aan te bieden '' zegt Edward dan met een glimlach.
Ik knik, samen lopen we het paleis in.
Ik zie het bakje nog staan, kennelijk is die nog niet opgeruimd.
Ik pak het op en loop dan naar Edward toe.
Ik 'smeer' zijn wang wat in.

Merel :

Toen ik achter Ivon ana liep zagen we opeens Olivia en Edward.
"Wat is er gebeurd ?"

Edward keek me aan.
"Mevrouw u leert mevrouw Newton iets te veel."lachte die.

Olivia vertelde het verhaal.
"pff dat was schrikken."

Ivon stond op.
"Edward ik wou Merel wat laten zien ." hij knipoogde.

Edward knikte .
"Olivia zal je het leuk vinden om mee te gaan ?"

Olivia Elaine Newton

Ik maak mijn hand wat schoon en kijk dan op.
'' Dat lijkt me erg gezellig '' antwoord ik dan met een glimlach.
Ivon en Edward lopen even naast elkaar, Merel komt naast mij lopen.
'' Weet jij wat ze van plan zijn ? '' fluister ik dan.

Merel :

"nee ik weet het niet ?"antwoordde ik terug.
We liepen opeens in een ander soort gang dan de andere deze was gewoon ander.
Er hingen op de muren allemaal portretten.

Opeens kwamen we bij een enorme grote deur.

Edward en Ivon gingen elk aan een kant van de deur staan.

Ze deden de deur open en er kwam opeens veel licht vandaan.

Olivia en ik gingen de kamer binnen.

We zagen een hal vol met portretten en in het midden stond een gigantische boom.

Olivia Elaine Newton

Verwonderd kijk ik om me heen, ik bekijk de portretten en dan de enorme boom.
Ivon en Edward komen binnen gelopen.
Het is hier geweldig .. denk ik dan.

Merel :

Edward en Ivon lopen naar 1 portret toe.
Er stond een gewone vrouw op een boeren meisje met bruin haar.

Je zag op de achtergrond een paleis.
Ze stond er lief op.

"Olivia ."
zei Edward.
Olivia keek hem aan.

"Je maakt je zorgen om je houding , Deze vrouw is een pracht koningin geweest , heeft goed voor haar volk gezorgd , hielp de boeren en ook tijdens oogsttijd was zij te vinden op de velden."

Ik luisterde vol met bewondering naar Edward.
Ivon voelde hem aan.

"Deze vrouw is onze grootmoeder."

Olivia en ik keken elkaar aan.
"Waarom laten jullie dit ons allemaal zien?"

"Omdat we jullie willen laten zien dat wij niet allemaal zo stijf zij als we lijken."

Ivon keek me aan.
"We willen niet dat jullie twijfelen aan onze liefde voor jullie."

Olivia Elaine Newton

Verwonderd en verbaasd kijk ik naar het portret.
Edward komt even naast me staan en kijkt mee.
Eindelijk wist ik wat vanavond mijn antwoord zou gaan worden ...
Ik kijk even naar Edward, en dan naar Merel.
Dan kijk ik even terug naar het portret, opeens drong het tot me door dat ik altijd verkeerd had gedacht.
Opeens draai ik me om naar Edward '' Edward, zou je grootmoeder het erg vinden om even met mij te spreken ? '' vraag ik dan aan hem.

Merel :

Ik keek achter Olivia.
"Hmm Olivia dat hoeft die niet meer te vragen ze heeft het zelf gehoord."

Olivia draaide zich om.

"goedemiddag dames !!"

Ik keek trots naar Ivon en Edward.
Ik gebaarde naar ze Dankje.

Ze knikte.

Olivia Elaine Newton

Ik maakte een buiging '' mevrouw Newton, staat u alstublieft op '' zegt ze dan.
Ik sta op '' loopt u maar met mij mee, dan gaan we onder genot van een kop thee praten .. lijkt dat u wat ? '' zegt de grootmoeder dan.
'' Maar natuurlijk '' antwoord ik dan.
Ik loop achter de grootmoeder aan de hallen weer door.
Uiteindelijk komen we in de salon terecht, de grootmoeder gaat zitten.
'' Gaat u toch zitten '' zegt ze dan, ik knik en ga dan zitten.
De dienstmeiden komen aangelopen met thee en gaan dan weer weg.
De grootmoeder schenkt de thee in en geeft me een kopje aan.
'' Dankuwel '' antwoord ik dan.
'' Dus mevrouw Newton, waar wou u mij over spreken ? '' zegt de grootmoeder dan.

Merel :

Toen OLivia en de grootmoeder weg waren omhelsde ik Edward en Ivon.

"Hoe moet ik jullie bedanken , jullie helpen haar hier zo mee."

Edward begon te blozen.

"Kom op Ed zeg het haar maar." lacht Ivon.

"Toen Olivia deze keuze kreeg wouden we haar er niet mee belasten en ik had ook niemand om mee te praten tot mijn grootmoeder er mee ging bemoeien, Merel ze zei precies het zelfde als wat jij tegen Olivia zei volg je hart."

Olivia Elaine Newton

'' Allereerst wil ik u zeggen dat ik het wonderbaarlijk vind wat u gedaan heeft '' zeg ik dan.
'' Mevrouw Newton, zou ik Olivia mogen zeggen ? '' vraagt de grootmoeder dan.
'' Maar natuurlijk, graag zelfs '' zeg ik dan met een glimlach.
'' Olivia, bedankt voor het compliment .. en ook jou wil ik iets vertellen. Je doet mij denken aan mezelf toen ik jong was .. je hoeft je geen zorgen te maken over je houding. Want ik weet dat je straks door iedereen aanbeden word, jouw houding is prima. Als je het accepteert dan word je een geweldige koningin '' zegt de grootmoeder dan met een glimlach.
Ik begin er van te blozen '' mijn excuses, ik weet niet wat ik moet zeggen .. '' antwoord ik dan.
'' Je hoeft ook niets te zeggen Olivia '' zegt de grootmoeder dan.
'' Wou u verder nog iets bespreken ? '' vraagt de grootmoeder dan nog.
'' Zou ik u een hele brutale vraag mogen stellen, die vrouw bij u op de foto .. was zij net als Merel ? En was dat ook uw beste vriendin ? '' vraag ik dan.
'' Natuurlijk mag je dat vragen '' zegt de grootmoeder dan met een glimlach.
'' En op beide vragen antwoord ik ja '' zegt ze er dan nog achteraan.
Ik neem mijn laatste slokje thee '' als u wilt Olivia, bent u vrij om te vertrekken '' zegt de grootmoeder met een glimlach.
Ik knik en sta op, ik maak een reverence '' hartelijk dank voor uw aardige woorden '' antwoord ik dan.
'' Geen probleem Olivia '' zegt ze dan.
Ik loop de kamer weer uit, ik ren nog net niet door de hallen heen.
Ik loop naar buiten de trap af, ik ren de tuin in.
Ik begin rondjes te draaien en haal diep adem.
Eindelijk was ik verlost van al de stres..

Merel :

De grootmoeder kwam aangelopen en zei tegen Edward dat die naar Olivia moest gaan en vertelde haar dat ze wel een gevoel had dat ze in de tuin te vinden was.

Edward ging gelijk weg.

Ivon en ik bedankte de grootmoeder en liepen ook de hallen uit.

Ivon pakte mijn hand vast.
Hij fluisterde wat in mij oor waar ik om moest lachen.

Olivia Elaine Newton

Ik draai iets te lang door waardoor ik op de grond beland, ik moet wat lachen en bleef liggen kijkend naar de lucht.
Plots buigt Edward zich over me heen '' gaat alles goed met u mevrouw Newton ? '' vraagt hij dan.
'' Beter kan niet '' zeg ik dan met een glimlach terwijl ik op de grond blijf liggen.
'' Zal ik u dit keer maar overeind helpen ? '' zegt hij dan.
'' Heel graag '' antwoord ik dan.
'' Mevrouw Newton, ik wil u niet afschrikken .. maar ditmaal zit uw kleding helemaal onder de modder '' zegt hij dan.
Ik begin te lachen '' dat maakt me nu even niets uit '' zeg ik dan.
Edward kijkt me even aan en begint dan ook te lachen '' u bent wel erg blij, niet ? '' zegt hij dan.
Ik knik dan met een glimlach.

Merel :

Er kwam opeens een dienstmeisje naar me toegelopen met een brief.

Ik keek op de brief en zag dat het van mij ouders was.
Ik makate snel de brief open.

Lieve Merel .
We hopen hier dat alles goed met je gaat.
Ik schrijf deze brie naar je omdat ik je iets wil vragen.
Je moeder is erg ziek ze verzwakt met de dag.
Je zus Marie zorgt erg goed voor haar maar kan de druk van het huishouden haar eigen kinderen en je moeder verzorgen niet aan.
Bij deze zal ik je willen vragen Merel o naar huis te komen.

Hooggeacht Je Vader..

Ivon keek me aan .

"Ivon mij moeder is ziek ik moet weg."
Ik zag het gezicht van Ivon vertrekken.

"Maar natuurlijk."
ik voelde diep van binnen dat ik niet weg wou maar dit was misschien wel de laatste keer dat ik me mijn eigen moeder kon zien.

"Ik ga naar boven om me spullen te pakken.. Zal jij het aan .."Ik slikte. "zal jij het aan Olivia willen vertellen? "

Ivon knikte "Ik zal ook een koets voor je regelen."
Ik rende naar boven en pakte me spullen. De duren jurken liet ik in de kast hangen.

Opeens stond Ivon weer achter me.
"Ik heb iets voor je" zei die snel.
Hij legde een zilveren ketting in mij handen met bedeltje dat een hartje was.

Ik keek naar de halsketting.
"Wat is die mooi."
Ivon pakte de ketting uit mijn handen en deed hem om mijn hals.
Hij gaf me een kus op mijn voorhoofd en liep de kamer uit.

Ik veegde mijn tranen van mijn wangen en ging verder met pakken.
Ik legde ene briefje op Olivia's bed en liep de kamer uit.
Ik zuchtte en keek goed de kamer rond.

Ik rende naar beneden waar al een koets voor me klaar stond.

Eros was er achter gespannen zodat die mee kon.

De paarden werden aangespoord en we vertrokken er liepen tranen over mijn wangen.

Ivon liep naar Olivia en Edward.
"Olivia " Olivia keek met een stralend gezicht op.

Maar ze zag al snel dat Ivons gezicht niet er erg vrolijk uitzag eigenlijk zelfs erg bedroefd.

"Olivia , Merel kreeg een brief van haar vader en is meteen vertrokken."

Olivia Elaine Newton

Ik kijk met grote ogen op '' z..ze is meteen vertrokken ? Wat is er aan de hand ? '' vraag ik dan.
Ik had zo graag gewild dat Merel er bij was ..
Ivon kijkt ernstig '' ze heeft boven een briefje neer gelegd '' zegt hij dan.
Meteen laat ik Edward los, ik houd mijn rokken vast en begin te rennen.
Heel veer in de verte zie ik een koets rijden .. Merel..
Snel loop ik het paleis in naar boven.
Ik loop de kamer in en zie gelijk het briefje liggen.
Ik pak hem op en loop ermee naar het raam.
Ik lees hem door, er loopt een traan over mijn wang.
Ik ga met mijn hoofd tegen het raam aan zitten arme Merel ...

Merel :

Ik zag het paleis langzaam uit mijn zicht verdwijnen.
Mijn hart leek wel gebroken en de tranen liepen als een snelle rivier langs mijn wangen.
Ik had met 1 hand de hanger die ik van Ivon had gekregen in mijn hand.

Het spijt me Olivia , Het spijt me Ivon.

Naar een paar uur waren we uiteindelijk bij de boerderij mijn vader kwam al snel aangelopen.

"Merel ben jij dat ??"
Mijn haar was opgestoken en zag er erg netjes uit.

"Wat ben jij veranderd in maar een paar dagen."
Ik glimlachte naar hem.
Maar keek al snel serieus.
"Hoe is het met mam."

Hij keek naar de grond.
Opeens kwam Marie aangerend.
"Merel wat ben ik blij om je te zien."

Mijn vader pakte me tassen en zetten Eros in zijn stal.
Ik liep met Marie naar binnen.
Ik ging gelijk naar de bed waar mijn moeder lag.

Ze was vermagerd en was helemaal bleek.
Ik pakte een lap en doop dat in de water en legde het op haar hoofd ze gloeide helemaal en had overal op haar lichaam rare plekjes zitten.

Toen ik het bekeek schrok ik.
"Marie !! "riep ik snel.

Ze kwam aangerend "wat is er ??"

" Marie, mam heeft de mazelen ." Marie keek me raar aan tot dat ze het zag.

"Ow nee ." riep ze.

"Marie haal de kinderen hier weg nu meteen , En ik ga de dokter halen."

Ze knikte en ze rende weg.
Ik rende naar de stal waar me vader stond en pakte gelijk Eros.

"Wat is er Merel "
"pap mam heeft de mazelen!!Ik ga de dokter halen."

Hij ging geschrokken achteruit.
Ik spoorde Eros aan in vol galop.

Olivia Elaine Newton

Ik kijk nog wat naar buiten, ik vouw het briefje en leg hem op het tafeltje in de kamer neer.
Ik loop even naar mijn kast toe en trek een andere jurk aan en andere schoenen.
Ik was mijn gezicht wat met het koude water.
Daarna droog ik mijn gezicht af, ik ga voor de spiegel zitten en borstel mijn haar.
Ik steek het op met een lint, het lint die ik nog van Merel had.
Ik loop weer terug naar het raam en ga weer zitten in de vensterbank.
Ik slaak een diepe zucht ..

Merel :

Eros rende zo snel als die kon het dorp door.
Ik sprong van zijn rug.
De dokter kwam net zijn praktijk uit gelopen.
"Dokter u moet gelijk komen."

Ik vertelde hem wat er mis was.
Hij sprong gelijk in zijn wagen en spoorde ook gelijk zijn paard aan.

Eros was helemaal uitgeput.
Dus ik liep met hem gewoon rustig terug naar huis.

Toen ik thuis kwam , kwam de dokter gelijk naar me toe gerent.

"Merel ik heb slecht nieuws je moeder gaat erg achteruit en je mag niet in haar buurt komen het is besmettelijk."

Ik sloeg en hand voor me mond.
Ik keek naar de grond ik pakte weer net als in de koets de hanger beet.
Ik liet me zelf vallen op de grond en barstte in tranen uit.

Ik had op dit moment iemand nog die me steunde maar helaas was ik daar alleen.

Mijn hard deed zeer mijn lichaam beefde ik voelde me leeg van binnen.

Olivia Elaine Newton

Het weer ziet er opeens een stuk somberder uit.
'' Mevrouw Newton ? '' hoor ik dan opeens.
Ik kijk op, het is Edward.
'' Ik wil naar Merel toe, gewoon even om haar moed in te praten .. '' zeg ik dan zacht.
'' Dat kan Olivia, de koets is net terug gekomen dus je kan nu gelijk vertrekken '' zegt hij dan met een glimlach.
'' Je bent geweldig '' zeg ik dan, ik geef hem een knuffel en loop dan naar beneden toe.
Gelijk stap ik de koets in, we gaan onderweg.

Merel :
Voordat Olivia in de koets stapte rende Ivon naar haar toe.
"Ik ga met je mee ."zei die met een toon dat ze niet tegen kon spreken.

Olivia stemde in.

Ik was ondertussen naar Marie's haar huis gelopen .
Al snel kwam 1 van mijn nichtjes op mijn schoot zitten.

Ik zetten haar er van af en vroeg aan Marie of ze nog iets voor me had liggen dat ik me kon op frissen.
Ze gaf me oude kleding van haar zelf.

nadat ik me had omgekleed pakte ik mijn jongste nichtje op en gaf haar de fles.
Ik wiegde haar naar haar maal langzaam in slaap en legde haar in haar wieg en zong een liedje voor haar.

"Wist je dat mam dat ook altijd voor jou deed ?"

Ik keek Marie aan en barstten weer in tranen uit.

"ow Marie ik hoop zo dat mam beter word."

Olivia Elaine Newton

Ik kijk naar buiten uit het raampje.
De bomen komen voorbij, al snel komen we uit bij de weilanden.

Na een tijd rijden komen we bij het huis van Merel aan.
Ik stap uit de koets, ook Ivon stapt uit.
'' Zal ik hier op u wachten meneer ? '' vraagt de koetsier dan aan Ivon.
Ivon knikt maar even.